Alles vergeten maar toch...ze zijn zo kostbaar!

Lieve allemaal,
...na een dagje werken, ben ik nu weer thuis.
Mijn dag begon al om half 6 toen ik uit bed moest. Al snel zat ik rond half 7 al in de bus, naar mijn stage.

   Ik loop stage in de Gehandicapten Zorg. Mijn groep bestaat uit 6 bewoners. Allemaal hebben ze het Syndroom van Down. Het is een erg drukke groep, omdat ze beginnent, of al in een verder stadium van dementie zitten.

Dit is echt de Doelgroep waar ik mee wil gaan werken, als ik mijn Opleiding gehaald heb.
Het was een drukke dag vandaag, en het begon al om kwartover 7.
Dan is het eigenlijk DE SPITS voor ons, tot en met 10 uur. Iedereen uit bed halen, wassen, kleren aan, eten en naar het Activiteiten Centrum brengen.

Mijn collega deed 3 bewoners en ik ook. Goed verdeeld!
Vanmorgen weer een paar aparte gevallen:

Een cliënt, die ik wakker maakte en had aangekleed begon opeens alle spullen uit zijn slaapkamer naar de badkamer te verhuizen.
Ik stond echt even met mijn ogen te knipperen. Ik vroeg hem wat hij aan het doen was; hij wist het niet.
Ik vertelde tegen hem, dat die spullen niet in de badkamer horen. Vervolgens ging hij alles weer terug zetten, en was het voorbij. Hij zat nogal beteutert te kijken en snapte niet wat hij had gedaan.
Of hij vond de spulllen niet meer leuk, en wilde ze kwijt, of hij was echt zo in de war dat hij alles wilde verhuizen.
Maar toch... ook hij is een kostbaar schepsel van de Heere God.
Soms speelt hij een trouwdienst na, en moeten wij als collega's voor bruid en bruidegom spelen. Geweldig!

Bij mensen met het Syndroom van Down, begint de tijd van dementie eerder dan bij mensen zonder deze beperking.
Het is erg apart om te zien hoe snel ze achteruit kunnen gaan.

Vandaag ontdekte ik dat er nog een cliënt van mij is begonnen met dingen vergeten en verkeert terug zetten.
Deze cliënt ging de tafel afruimen. De borden wist hij waar ze heen moesten.
Toen hij bij de koelkast spullen kwam, zette hij ze in de la. We  vertelde hem dat het in de koelkast mocht; toen wist hij niet meer waar de koelkast was.
Dat vond ik erg triest, maar gelukkig...kan deze cliënt ook zo vrolijk zijn, en grapjes maken met ons.

Ook hebben we cliënten die tegen foto's gaan praten of naar hun eigen spiegelbeeld gaan zwaaien.
Ze denken dat het iemand anders is.

Het is een hele uitdaging, om alles op de rails te houden op de woning.
Maar het is ook zo en zo gezellig en dankbaar werk! Ookal vliegen er soms kussens in het rond, of bekers, of worden er tafels omgegooid: het is en blijft mooi werk!

God heeft hun ook geschapen, en ze zijn net zo kostbaar en uniek als elk ander mens!

God heeft ieder mens geschapen

bijzonder en heel speciaal

met een uniek karakter

en zo  verschillen we allemaal.



Liefs, Ine-Maartje